پرخاشگری چیست؟

پرخاشگری به عنوان تهدید یا اقدامات مضری که متوجه فرد دیگری می شود تعریف می شود و می تواند شامل نمایش های تهدید، پریدن، غرغر کردن، خرخر کردن، کوبیدن و گاز گرفتن باشد.

در حیوانات، رفتارهای پرخاشگرانه وسیله ارتباطی است».

در حیوانات رفتارهای پرخاشگرانه وسیله ارتباطی است. سگ‌ها و گربه‌ها از نمایش‌های تهاجمی، تهدید و حملات برای حل اختلافات رقابتی بر سر منابع (قلمرو، غذا) یا افزایش توان تولید مثلی خود یا فرار از موقعیت‌های تهدیدآمیز استفاده می‌کنند. "پرخاشگری" رفتار را توصیف می کند، اما هیچ اطلاعاتی در مورد انگیزه ها یا علل زمینه ای نمی دهد. پرخاشگری می تواند انگیزه های متعددی داشته باشد.

پرخاشگری چگونه طبقه بندی می شود؟

پرخاشگری را می توان بر اساس قربانی مورد نظر، وضعیت بدن در حین پرخاشگری، سلامت حیوان خانگی و سایر عوامل مانند منبعی که حیوان ممکن است بخواهد، وضعیت فحلی حیوانات درگیر و محل برخورد پرخاشگرانه به انواع مختلف تقسیم شود. هنگام طبقه بندی پرخاشگری، مهم است که عوامل مربوط به رویداد پرخاشگرانه اولیه را در نظر بگیریم، زیرا در طول زمان تأثیرات یادگیری (پیامدها)، از جمله اعمال مالک و محرک (مانند نحوه تلافی یا عقب نشینی شخص یا سایر حیوانات خانگی)، بر نحوه نمایش پرخاشگری تأثیر می گذارد.

"در سگ ها و گربه ها، عملکرد پرخاشگری بیشتر به عنوان مبنای طبقه بندی استفاده می شود."

اخلاق شناسان، افرادی که رفتار حیوانات را مطالعه می کنند، از اصطلاح آگونیست برای اشاره به رفتار حیوانات (معمولاً از همان گونه ها) استفاده می کنند که شامل درگیری یا رقابت است. این برخوردها می تواند شامل مبارزه، گریز، حرکات و ژست های مسلط و تسلیم باشد. رفتار پرخاشگرانه را می توان به پرخاشگری تهاجمی (به دنبال فرد دیگر) و تدافعی (دفاع از خود در برابر تهدید درک شده) تقسیم کرد.

در سگ ها و گربه ها، عملکرد پرخاشگری معمولاً به عنوان مبنای طبقه بندی استفاده می شود. دسته بندی های رایج تشخیصی مورد استفاده در رفتارهای دامپزشکی شامل ترس ناشی از پرخاشگری، تعارض، تملک، حفاظتی و سرزمینی، غارتگر، اجتماعی/تعارض/سلطه (مربوط به وضعیت)، ناشی از درد، والدین، تغییر مسیر، بازی، بین نر، زن، و پرخاشگری پاتوفیزیولوژیک (پزشکی). پرخاشگری را می توان بر اساس هدف نیز طبقه بندی کرد: پرخاشگری به افراد آشنا، پرخاشگری نسبت به افراد ناآشنا، پرخاشگری به حیوانات آشنا و پرخاشگری نسبت به حیوانات ناآشنا.

توجه داشته باشید که هیچ دلیل واحدی برای پرخاشگری وجود ندارد. علاوه بر این، یک حیوان خانگی می‌تواند یک یا چند نوع پرخاشگری را نشان دهد و عوامل و محرک‌های متعددی ممکن است با هم ترکیب شوند و سگ یا گربه را به نقطه‌ای سوق دهند که پرخاشگری نشان داده شود. به عنوان مثال، یک سگ ممکن است رفتارهای سرزمینی از خود نشان دهد و از کودکان بترسد. این سگ تنها زمانی ممکن است پرخاشگری از خود نشان دهد که کودکی عجیب در زمانی که سگ در گوشه یا بسته است به ملکش بیاید و نتواند فرار کند. اگر سگ یاد بگیرد که قلقلک یا غرغر کردن در بدرقه کردن کودک موفقیت آمیز است، ممکن است سگ شروع به تعمیم پرخاشگری خود نسبت به محرک های مشابه (مثلاً کودکان دیگر) و موقعیت های مشابه (لمس ناخواسته یا ناخواسته مانند در آغوش گرفتن) کند.

آیا سگ ها و گربه های پرخاشگر غیر طبیعی هستند؟

رفتارهای پرخاشگرانه ممکن است "عادی" باشد، اما زمانی که منجر به آسیب انسان یا حیوان شود، این رفتار خطرناک و غیرقابل قبول است.

رفتارهای پرخاشگرانه ممکن است "عادی" باشد، اما زمانی که منجر به آسیب انسان یا حیوان شود، این رفتار خطرناک و غیرقابل قبول است. هنگام بحث در مورد پرخاشگری، ایمنی انسان باید همیشه مورد توجه اولیه قرار گیرد. تخمین زده می شود که سالانه بین 2 تا 5 میلیون زخم گزش انسان در سراسر آمریکای شمالی رخ می دهد. بیشتر مردم توسط حیواناتی که دارند یا برایشان آشنا هستند گاز گرفته می شوند. احتمال گازگرفتگی کودکان توسط سگی که می شناسند بیشتر از سگی ولگرد و ناآشنا است.

برخی از پرخاشگری ها در سگ ها و گربه ها ممکن است دارای اجزای غیر طبیعی باشد، به خصوص زمانی که حیوان خانگی بیش از حد مضطرب است یا قادر به کنترل شروع، پایان یا شدت پاسخ خود نیست. این مشکلات ممکن است از ژنتیک، فقدان اجتماعی شدن کافی، مراقبت ناکافی از مادر، یا قرار گرفتن در معرض رویدادهای ترسناک بیش از حد، به ویژه در دوران اولیه رشد ناشی شوند. اگرچه در برخی موارد، مشکلات سلامت پزشکی و تغییرات دژنراتیو ممکن است در یک حیوان پرخاشگر وجود داشته باشد، ممکن است در رفتار پرخاشگرانه نقش داشته باشد یا نباشد.
سگ ها چگونه رفتارهای پرخاشگرانه خود را بیان می کنند؟

درک این نکته ضروری است که چگونه یک سگ با سگ دیگر ارتباط برقرار می کند، همان روشی است که ممکن است با یک انسان ارتباط برقرار کند. با تماشای حالات بدن و حالات صورت سگ ها، می توان نشانه ای از کاری که سگ ممکن است انجام دهد پیدا کرد. معمولاً، واکنش اولیه با تماس چشمی کوتاه شروع می شود، زیرا حیوانات سعی می کنند سایر نشانه های ظریف بدن و صورت را تعیین کنند تا نشانه های بیشتری از اینکه تعامل اجتماعی به کجا می رود، به دست آورند. بسیاری از ارتباطات سگی مستلزم "تهدید" و احترام است که هر دو برای کاهش درگیری آشکار طراحی شده اند.

در برخی موارد، سگ با اعتماد به نفس بیشتر ممکن است تماس چشمی خود را حفظ کند و منتظر بماند تا سگ دیگر با نگاه کردن به سمت خود به تعویق بیفتد، که معمولاً باعث می شود سگ مطمئن نیز به دور نگاه کند. تماس چشمی طولانی مدت ممکن است توسط هر دو سگ یک تهدید در نظر گرفته شود. سگ هایی که با نگاه کردن به سمت زیردست عمل می کنند ممکن است با تماس چشمی و حرکت مداوم به فضای خود احساس خطر کنند و ممکن است برای دفاع از خود واکنش نشان دهند زیرا می ترسند. سگ جسورتر و/یا قاطع‌تر می‌تواند به تماس چشمی و رویکرد مداوم با نگه داشتن نگاه خیره و تشدید تهدید تهاجمی خود واکنش نشان دهد، به خصوص اگر این سگ از تجربه گذشته یاد گرفته باشد که این استراتژی موفق است. در برخی از سگ‌ها، عنبیه تیره، پلک‌های سیاه یا موهایی که چشم‌ها را مسدود می‌کند ممکن است تشخیص تماس چشمی را دشوار کند و این هشدار مهم ممکن است مورد توجه قرار نگیرد (به ارتباط سگ - تفسیر زبان سگ مراجعه کنید).

بعد چه اتفاقی می افتد؟

بسته به نحوه ادامه برخورد، سگ ممکن است از راهبردهای اجتنابی دیگری مانند منحرف کردن بدن، لیسیدن لب و پلک زدن سریع استفاده کند. با این حال، اگر سگ باور داشته باشد که تهدید ادامه دارد، ممکن است با آشکار کردن دندان‌ها و خرخر کردن، واکنش را تشدید کند. خرخر کردن همیشه با غرغر همراه نیست و ممکن است فقط حرکت لب ها به سمت بالا باشد. لب‌های آویزان بلند، موهای بلند یا ریش‌های روی صورت ممکن است این حرکات لب را پنهان کند. موقعیت گوش در سگ ها نیز می تواند سرنخ هایی از نیات سگ ها بدهد. یک سگ زیردست معمولاً گوش‌ها را پایین می‌آورد و یک سگ ترسو آن‌ها را محکم به سر فشار می‌دهد. یک سگ قاطع گوش هایش صاف است. باز هم، تجسم این موقعیت ها را می توان با ترکیب و پوشش مهار کرد.

"تماس چشمی طولانی مدت ممکن است توسط سگ های قاطع و مطیع یک تهدید تلقی شود."

سگ‌ها همچنین سعی می‌کنند نحوه قرارگیری بدن خود را در واکنش به یک تهدید تغییر دهند. سگی که روی زمین ایستاده سعی می کند با بلند کردن موها در امتداد گردن و پشت، دم را در موقعیتی بالا و به آرامی دم خود را از این طرف به سمت دیگر تکان دهد، "بزرگتر" به نظر برسد. سگ های دیگر سعی می کنند با خم شدن، قرار دادن دم بین پاها و حتی غلت زدن "کوچکتر" به نظر برسند. خم شدن و وضعیت بدنی پایین در سگ ها حالتی آرامبخش است که برای کاهش تهدید تهاجمی طراحی شده است. سگ ممکن است در حالی که هر یک از این حالت ها را حفظ می کند غرغر، خرخر یا پارس کند. این وضعیت ها می تواند منجر به ایستادگی یا کاهش یا افزایش پرخاشگری شود. در برخی شرایط، سرعت نزدیک شدن مهاجم ممکن است سرعت پیشرفت سگ را در هر مرحله از رفتار تغییر دهد، که اگر فرار ممکن به نظر نمی رسد یا تهدید بسیار زیاد به نظر می رسد، می تواند به سرعت به گاز گرفتن و حمله تبدیل شود.

یک گربه تهاجمی چگونه به نظر می رسد؟

اغلب، اولین علامت گشاد شدن مردمک ها (قسمت تیره چشم) و حرکات سریع دم از پهلو به پهلو است. این ممکن است با قرار دادن گوش ها به عقب یا به پهلو و خش خش یا غرغر همراه باشد. علاوه بر این، گربه ممکن است با پنجه جلویی، چه با پنجه های غلاف شده و چه در معرض، به مهاجم "تند بزند". گاهی اوقات گربه پاهای خود را در زیر خود جمع می کند و به نظر می رسد که آماده جهش است. اگر مزاحم خیلی نزدیک نباشد یا شروع به ترک کند، ممکن است برخورد تهاجمی پایان یابد.

گربه‌ها حالت‌های بدن دراماتیک‌تری دارند که سیگنال «رفتن» را می‌دهند. گربه‌ها اغلب سعی می‌کنند اندازه و خشونت خود را افزایش دهند تا تهدید را تهدیدآمیزتر کنند. آنها این کار را با چرخاندن به پهلو به سمت مهاجم، قوس دادن به پشت، نگه داشتن دم به صورت عمودی یا مستقیم به سمت پایین و ایستادن خز خود انجام می دهند. آنها ممکن است همزمان هیس، غرغر و زوزه بکشند. در موقعیت‌های دیگر، گربه ممکن است خم شود، دم را به جلو و عقب تغییر دهد و گوش‌ها را محکم به سرش ببندد، و دوباره با صداهای همراه همراه باشد. گربه‌ای که پیش‌بینی مبارزه می‌کند ممکن است با چنگال‌های بازشده به پشت بغلتد و آماده دفع دشمن باشد.

چگونه باید به این رفتارها پاسخ دهم؟

فاصله بین حیوان و مزاحم می تواند در تعیین پاسخ مناسب تاثیرگذار باشد. این اغلب فاصله "پرواز" نامیده می شود. اگر نفوذ دور باشد، حیوان ممکن است فرار کند. اگر نفوذ خیلی نزدیک باشد، حیوان ممکن است بجنگد، با فرض اینکه پرواز ناموفق باشد. اگر پرواز متوقف شود، مانند زمانی که سگ یا گربه در گوشه ای قرار می گیرد یا بسته می شود، احتمال واکنش های تهاجمی بیشتر می شود.

وقتی سگ یا گربه به سرعت نزدیک می شود، ممکن است مراحل رفتار پرخاشگرانه را خیلی سریع طی کند و بدون اینکه مهاجم بتواند واکنشی نشان دهد گاز بگیرد.

در قلمرو خود، بیشتر سگ‌ها و برخی گربه‌ها بیشتر احتمال دارد که بجنگند تا عقب‌نشینی، و سگ‌ها با صاحبانشان ممکن است به جای عقب‌نشینی نزدیک بمانند. وقتی سگ یا گربه به سرعت نزدیک می شود، ممکن است مراحل رفتار پرخاشگرانه را خیلی سریع طی کند و بدون اینکه مهاجم قادر به واکنش باشد گاز بگیرد. سگ‌هایی که بسیار واکنش‌پذیر هستند یا برانگیخته می‌شوند، در مقایسه با سگ‌هایی که به اندازه کافی آرام هستند تا بتوانند محرک نزدیک‌شده را ارزیابی کنند و در مورد پاسخ مناسب «تصمیم‌گیری» کنند، ممکن است تقریباً واکنشی واکنشی نشان دهند. سگ‌ها و گربه‌هایی که ترس خفیفی دارند، ممکن است آرام شوند، اگر مزاحم ترسی نشان ندهد، صبر کند تا حیوان خانگی ساکن شود، و سپس یک جایزه غذایی ارائه دهد. دستیابی به سگ یا گربه در حالی که به پیشروی ادامه می دهید، احتمالاً تجاوز بیشتری را تحریک می کند. برخی از سگ‌ها ممکن است یخ بزنند، و در حالی که نه پیشروی می‌کنند و نه عقب‌نشینی می‌کنند، هنوز در حالت تهاجمی برانگیخته هستند، آماده پاسخگویی پرخاشگرانه، اغلب بسیار سریع، حتی به تغییرات ظریف در تعامل اجتماعی هستند. ثابت ماندن بدون تماس چشمی با حیوان اغلب بهترین راه برای کاهش پرخاشگری در سگی است که در حال تعقیب است.

اکثر گربه ها اگر فرصت داده شود فرار می کنند. با این حال، برخی از گربه‌ها سر جای خود می‌ایستند و اگر دست به دست شود، خراش می‌کشند یا گاز می‌گیرند. اگر گربه در گوشه ای قرار بگیرد یا مهار شود و نتواند فرار کند، احتمال گاز گرفتن وجود دارد، اما برخی از گربه های جسور و با اعتماد به نفس، به همان شیوه ای که گربه دیگری را از قلمرو تعقیب می کنند، به متجاوزان در ملک خود نمایش های قلمرو نشان می دهند.

در برخی موارد، با وجود ایستادن، اجتناب از پیشروی بیشتر یا عقب نشینی، تهاجم ادامه دارد. از آنجایی که پرخاشگری به موقعیت، میزان انگیزه حیوان خانگی، تجربیات قبلی و نوع پرخاشگری بستگی دارد، لازم است تاریخچه دقیقی به دامپزشک خود ارائه دهید تا تشخیص دقیق و برنامه درمانی مناسب در این موارد ایجاد شود. موارد جزئیات تشخیص و انواع پرخاشگری در سگ ها و گربه ها را می توان در جزوه های جداگانه یافت